قیام نهایی

اکنون سی‌ سال از حاکمیت رژیم جهل و جنون ملاها می‌گذرد و ما شاهد انبوهی از جنایات و ویرانگریهای این قوم خون آشام بوده ایم.دیگر بس است این مرثیهٔ سرایی ها! چه کار اکنون باید کرد؟ مسئله این است!چرا با این همه جانبازی‌ها و فداکاری‌ها هنوز شاهد سلطه مشتی مجنون آدمکش هستیم؟ چرا قیام خونین و پر شور سراسری سال گذشته اینچنین عقیم و راکد شد؟ هر کدام از ما جواب‌هایی‌ آماده داریم.کنون صحبت از خیزشی دوباره می‌کنم؛ صحبت از وارد کردن ضربه نهایی بر پیکر فرسوده و آلوده آخوندیسم.راه نجات را در قیامی همگانی میدانم ولی‌ چگونه میتوان شوری دگرگونه بپا کرد بسته به همّت و غیرت من و تو دارد هموطن.رژیم در بدترین شرایط زیستی‌ خود قرار دارد و شکاف‌های عمیق درونی،،فساد همه جانبه، فشار‌های خارجی‌،مشکلات عظیم اقتصادی ، نارضایتی‌ و خشم عمومی  همم زمینه مناسب برای نابود کردن این نظام اهریمنی را فراهم آورده است.می‌بایست همه متمرکز بر به خروش آوردن و به خیابان کشیدن توده‌‌ها باشیم.میتوانیم با این همه ابزار‌های نوین اطلاعاتی اگر سر از لاک خود در آوریم و هر کدام سهمی شایسته در این نبرد تاریخی بر عهده بگیریم.لزومی نیست میلیون‌ها نفر به خیابان‌ها بیایند.در هر انقلابی‌ همیشه چند هزاری پیش آهنگ و پیش مرگ حکومتی را به مرز از هم پاشیدگی میرسانند و آن زمان است که توده‌‌های خشمگین چون سیل به حرکت در آمده و بساط این دغل کاران را ویران میکنند.